Intelekt a emocje

[na abarot]

Genialnie powiedziane! Masz rację. Ten profesor jeszcze wspomniał,że-zapomniałem jego nazwiska bo się zdenerwowałem;-) -no ale wspomniał,że aby stonować nasze emocje musimy jeść mięso! Podobno badania udowodniły,że dieta wegetariańska podnosi poziom agresji (!!!) a najlepiej wpłynie na nasz organizm...ludzina;mięso ludzkie (!!!!!!). Jest na to szereg dowodów;zresztą ani przez moment nie wątpiłem,że ten starszy człowiek wie o czym mówi...

Wielka szkoda, że nie uchował się cytat, nadaje się do złotych myśli.

[Abażur]

Ten profesor jeszcze wspomniał,że-zapomniałem jego nazwiska bo się zdenerwowałem;-)

Wprawdzie trochę późno odpowiadam, ale czy aby to nie był prof. Vetulani? Pamiętam, że w jego "Bez ograniczeń" coś o tym było wspomniane, oczywiście polecam całą książkę gorąco. Jest tam wprawdzie nieco hm... Przekłamań? Niedomówień? Ale wynika to raczej z popularnonaukowości aniżeli z niewiedzy. W sumie może jutro poszukam tego cytatu w książce. Co do ludziny - raczej bym się nie skusiła, między innymi z powodu prionów. choć nie ukrywam czasem chciałoby się wcielić w życie zasadę "Eat the rude" z serialowego Hannibala

Jeśli chodzi o temat główny tego wątku - jakkolwiek płytko by ta wypowiedź nie zabrzmiała na tym wspaniałym forumu - absolutnie dla mnie tragiczny jest fakt, że większość osób jednak nie zdaje sobie sprawy z tego, że głównym ich motorem działań są właśnie emocje. W ogóle powszechność braku takiej pewnej samoświadomości jest tragiczna. Patrzę czasem na te racjonalizacje dokonanych wyborów, logiczne argumenty w dyskusjach będące (oczywiście!) li jedynie wytworem chłodnego intelektu, klasyczne niezauważanie belki w swoim oku i tylko kręcę z politowaniem głową - cóż można w końcu zrobić?

[old weirdman]

Tak! Masz rację:prof. Vetulani "Bez ograniczeń-jak rządzi nami mózg". Co do końcowego pytania:nie można zrobić nic;emocje są wynikiem doświadczeń-tych najsilniejszych;czym silniejsze,intensywniejsze doświadczenie tym silniejsze budzi emocje co jest tylko dowodem naszej "marionetkowości":reagujemy niejako automatycznie;szybciej niż myśl.

[Patrycjusz]

reagujemy niejako automatycznie;szybciej niż myśl.

Oj tak, ile razy pożałowałem swoich słów, które "wypowiedziały się", to nie zliczę.

[old weirdman]

Tak-masz rację:mam na myśli ogólny kontekst wypowiedzi. Z jednym się nie zgodzę:jedyna szansa na prawdziwe człowieczeństwo:stanąć na drodze własnym emocjom. To chyba jedyna szansa na stanie się robotem?;-) Bo nie ma lepszego i prostszego testu na odróżnienie człowieka od robota niż nieumiejętne okazywanie emocji przez tego drugiego. Patrycjuszu mnie się wydaje,że to efekt Twojej cholerycznej natury-oczywiście nie krytykuję ani nie piszę złośliwie ale być może jest to już stały element Twojej sfery emocjonalnej i taki już będziesz,skoro takie wybuchy są dla Ciebie tak naturalne. Wbrew pozorom świadomość tego może być pomocna i nauczy Cię-zmusi Cię do nauczenia się-jak sobie z tym radzić:polecam medytację w celu nabrania dystansu do otoczenia.

[Patrycjusz]

Nie trafiłeś - jestem przeciwieństwem choleryka więc czuję się obrażony.

[old weirdman]

Bardzo przepraszam,że uraziłem. Raczej nie kieruję się w życiu logiką tylko doświadczeniem. Często z rozkoszą postępuję nielogicznie :-). Stawiam na intuicję co oczywiście nie zawsze jest skuteczne-przepraszam.

[Abażur]

prawdą jest, że bezlitośnie kieruję się w życiu logiką.

Nie, z dużym prawdopodobieństwem nie kierujesz się nią bezlitośnie - no chyba żeś socjopatą. Raczej się tobie wydaje, że w twoim życiu tak mocno dominuje logika - w gruncie rzeczy w ten czy inny sposób emocje i uczucia zawsze znajdują jakieś ujście. Clou nie jest ich tłamszenie czy też negacja ale ich akceptacja, kontrolowane wyzwalanie, zupełnie tak jak w procesie oddychania komórkowego wyzwalana jest energia :D Moim zdaniem tylko w ten sposób możliwe jest bycie świadomym ich działania w danej sytuacji, a co za tym idzie - opanowanie ich, oswojenie, dzięki czemu można je wykorzystać nie krzywdząc zarówno siebie jak i innych.

[Patrycjusz]

To wszystko prawda, zwłaszcza o tym stopniowym wyzwalaniu - bardzo mądre. Oczywiście moje zdanie na temat bezlitosnego kierowania się logiką nie ma charakteru jakiegoś socjopatycznego stwierdzenia - twierdzę tak zestawiając się z ludźmi, których znam i moim domniemaniem na temat "średniej" w kierowaniu się logiką poprzez populację (ha, ha). Kiedy ktoś mówi "jestem romantykiem" to mówi tak tylko dlatego, że ludzie, którzy go otaczają i jego domniemanie na temat "większości ludzi", jego obserwacja innych utwierdzają go w tym, że takim właśnie romantykiem jest. Gdyby ktokolwiek był sam na świecie nie mógłby powiedzieć o sobie prawie nic oprócz faktów wynikających z bycia organizmem.

[na abarot]

Kolega chyba intuicyjnie uważa się za romantyka, ale nie jestem pewien czy do końca to przemyślał?

Popularne znaczenie tego słowa jest dość różne od "ścisłego".