Valerio Tricoli

[Patrycjusz]

Valerio Tricoli to artysta dźwiękowy tworzący muzykę elektroakustyczną. Specjalizuje się w kształtowaniu przestrzeni dźwiękowej wokół słuchacza, której klimat jest dość specyficzny - klaustrofobiczny i uaktywniający głęboko ukryte, ludzkie fobie. Według mnie znacznie wyróżnia się na tej nikłej scenie. Trudno powiedzieć, że nie stosuje sztuczek - wręcz na tym to polega. Słuchać koniecznie na dobrych słuchawkach, głośno, po ciemku i z zamkniętymi oczami. Wyobraźnia zrobi resztę.


Valerio Tricoli - Miseri Lares

[old weirdman]

Dzięki Patrycjuszu;bardzo mi się podobało. Dla kogoś takiego-który praktycznie żyje weird fiction-chyba nie ma lepszego podkładu dźwiękowego. Włączam do swojego muzycznego kanonu. Oczywiście nie wypowiem się obiektywnie na temat wartości (jakosci artystycznej) muzycznej tego utworu bo się na tym nie znam i nie czuję potrzeby robienia tego;mówiąc wprost:bardzo mi się podoba i zaraz wracam do słuchania. Jeszcze raz dzięki.

[Kreuzgang]

Słuchać koniecznie na dobrych słuchawkach, głośno, po ciemku i z zamkniętymi oczami. Wyobraźnia zrobi resztę.

Album zamierzam dziś przesłuchać na słuchawkach "na dobranoc", bo z tego co się pokrótce zorientowałem muzyka zapowiada się nietuzinkowo i oryginalnie. Dudnienia faktycznie zdają się wywoływać atmosferę klaustrofobii i zaszczucia. Intrygujące.

Dzięki za polecenie, nie omieszkam podzielić się wrażeniami.

[old weirdman]

Szczególne! Ja się uzależniłem. Wczoraj kilkukrotnie,dziś od samego rana. Nie ma lepszego podkładu pod kontemplację lub czytanie opowiadań Ligottiego czy naszego Wojtka Guni,czy nawet wczesnych tekstów Lovecrafta i Grabińskiego.

[Kreuzgang]

Przy pierwszym utworze z Misere ogarnęła mnie trwoga - to było niczym wejście do głowy schizofrenika. Nie mogłem słuchać z zamkniętymi oczyma. Później jednak ogarnęło mnie znużenie - nie wiedziałem dokąd to wszystko prowadzi, jak to sobie uporządkować w głowie i jaką nadać mu myśl przewodnią. W połowie płyty znużyłem się i wyłączyłem.

[Patrycjusz]

To fakt, brak tutaj myśli przewodniej. Generalnie większości muzyki elektronicznej czy elektroakustycznej ciężko się słucha, jak się w tym trochę nie siedzi, bo pozbawiona jest motywów przewodnich czy ukształtowanej formy. Panuje raczej względny chaos, a porządkować można utwory pod kątem raczej brzmienia niż faktycznej formy czy np. harmonii (która tutaj nawet nie istnieje). Również brakuje mi w tym gatunku uporządkowania pod względem tego, odkąd i dokąd to zmierza. Myślę, że z biegiem czasu pojawi się więcej artystów, którzy oprócz mistrzowskiego operowania brzmieniem zajmą się również konceptem formy ich utworów. (tak jak robi to np. Jacaszek)

[old weirdman]

W moim przypadku album całkowicie się sprawdził jako podkład pod kontemplację podczas spacerów i jako kilkuminutowy motyw wprowadzenia do snu. Powiem Ci więcej Patrycjuszu;pierwszego dnia po wysłuchaniu 10 min zapadłem w sen i miałem tak dziwaczne (weird) sny,że ich treści i formy nawet nie ośmielę się tu przytoczyć. Był to jakiś odmienny stan świadomości bardziej niż klasyczny sen. Niesamowita wizja. I nie;nie brałem do tego żadnego środka na bazie ziół czy grzybów. Spróbuję dziś znów niejako wprowadzić się przed snem w ten stan słuchając tego samego fragmentu co kilka dni temu.

[Patrycjusz]

Interesujące - byłem na jego koncercie i improwizował, ale brzmienie było dokładnie takie jak na tym albumie. Ciekawe są dwie rzeczy: po pierwsze, wszystkie dźwięki które słyszymy na tym albumie są generowane na żywo, jest to zapis dźwiękowy improwizacji, nie ma tam cięć w programie itp. Po drugie, wszystkie dźwięki to efekt zabawy tylko taśmą naciągniętą na trzy statywy, gadania do szklanki, uderzania o stół, gniecenia kartki i przerabiania tego w procesorze efektów.

[old weirdman]

Gratuluje (koncertu na żywo). Oczywiście oglądałem Jego koncerty-są do znalezienia w internecie-i muszę przyznać,że bardziej przypominały jakąś krzątaninę w kuchni niż koncerty muzyczne. Jednak Valerio T. wszedł już na stałe do mojego muzycznego kanonu zaraz obok Current 93.