Olivier de Sagazan

[Patrycjusz]

Kojarzy ktoś tego pana? Znalazłem go dopiero dzisiaj i jestem ciekawy waszych opinii. Czy to kolejny performance bez ładu i składu oraz żadnego talentu, czy może coś, co was zachwyciło, a może coś pośrodku? Dla mnie jest to po prostu estetyczna bomba, ale jeśli chodzi o znaczenie to nie wykraczałbym poza to, co oferuje tytuł.

Olivier de Sagazan - Transfiguration

Poza tym jest również malarzem oraz rzeźbiarzem (co doskonale widać w jego performance'ach), z resztą jego twórczości można zapoznać się na stronie artysty.

Edit: co za ciekawy "przypadek", ten pan widnieje na okładkach książek Ligottiego. Powinienem trafić na niego właśnie w ten sposób a stało się to odwrotnie.

[old weirdman]

Niestety-na mnie nie robi pozytywnego wrażenia;wrażenia o którym chciałbym tu pisać. Przepraszam. Okładka książki Ligottiego to nieprawdopodobny koszmar.

[Dead_Clown]

Jest w tym sporo efekciarstwa, natomiast niezależnie od tego fotografie rzeźb bardzo przypominają mi kadry z animacji braci Quay. Oczywiście to skojarzenie jest pewnie zupełnie pozbawione sensu i prawdopodobnie spowodowane moim niezorientowaniem w sztuce, ale ponieważ już wystąpiło, trudno mi się od niego uwolnić. A że filmy braci bardzo lubię, tak i to wpasowuje się w estetykę, która mi jakoś odpowiada.

Nie czuję się kompetentny, by oceniać performans, natomiast to formowanie narośli, postępująca deformacja i rozpad może nie są jakoś szczególnie głębokie czy odkrywcze, ale podane w tej formie mogą zrobić wrażenie. Ono nie jest oczywiście pozytywne, ale też chyba nie takie miało być; na pewno jest coś w tej pracy, co wywołuje duży dyskomfort, a to moim zdaniem duży plus.

[yellowish haze]

Do mnie najbardziej przemawia ten klip z Samsary (2011) - mieszanka transfiguracji Sagazana z horrorem korporacyjnym w tle:
https://www.youtube.com/watch?v=C3_BmWKfc0c

[Strummer]

Odkopuję temat, ponieważ właśnie zapoznałem się z twórczością performance'ową tego pana i oczywiście zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Natomiast, po spędzeniu kilku dobrych godzin na jego oficjalnej stronie internetowej, muszę przyznać, że znacznie bardziej imponująco prezentują się rzeźbiarskie dokonania Sagazana.

Paradoksalnie, są one znacznie dynamiczniejsze i "żywsze" niż krótkometrażowe wystąpienia wrzucane na Youtube. To co widać na podrzuconym w pierwszym poście linku, czy we fragmencie "Samsary" jest w gruncie rzeczy efektowną, ale jednak nieco schematyczną zabawą. Taka ciekawostka do przyswojenia na raz, a o której szybko się zapomina. Wynikać to może z tego, że są to raczej szybkie, mocne ciosy ogłuszające na parę sekund, zaś obserwowanie fotografii jego rzeźb wywołuje efektywniejszy rodzaj dyskomfortu.

Lęk, obrzydzenie, szok - tym emocjom należy dać czas na spokojne dojrzewanie, a groteskowa otoczka wokół estetyki audiowizualnej sprawia, że zbyt szybko znikają. Cisza i skupienie towarzyszące podziwianiu zdeformowanych posągów pozwala grozie na prawidłowe kiełkowanie.